Σχετικά με εμένα
Το να χορεύω ξεκίνησε από πολύ μικρή έτσι απλά και φυσικά ως δεύτερη φύση μου.
Στη συνέχεια δε σταμάτησα και μέχρι σήμερα χορεύω ανακαλύπτοντας τη μαγεία μιας τέχνης που ξεπερνά τα όρια της τεχνικής και του βηματολογίου. Μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να νιώθω που ο χορός μπόρεσε με πολύ επιμονή και πολύ δουλειά να γίνει ο βασικός επαγγελματικός μου άξονας.
Ωστόσο το διάστημα των σπουδών, σε διαφορετικά επιστημονικά και καλλιτεχνικά πεδία με βοήθησε να
αναγνωρίσω την πολλαπλότητα και το πλουραλισμό της ατομικής μου ταυτότητας αναγνωρίζοντας τον εαυτό μου ως πρόσωπο και ως μέλος της κοινωνίας.
Αυτή ακριβώς η διαλεκτική σχέση (ατόμου-κοινωνίας) ήταν και παραμένει η βασική λεκάνη άντλησης και εξέλιξης της καλλιτεχνικής δράσης σε βάθος χρόνου.
Η κοινωνική ταυτότητα ως γνωστό παραπέμπει σε συλλογικότητες ενός πολύπλοκου συστήματος κοινωνικών ιδιοτήτων, καθιστώντας τους πολίτες ενεργούς μέσα στην κοινωνία.
Στη δική μου διαδρομή ο χορός, ως βασικό όχημα, μου επέτρεψε να ανατρέξω στο μέσα μου και να δημιουργήσω μία προσωπική έκφραση ανοικτής συνομιλίας συλλογικού επιπέδου.
Στη σύγχρονη Ελλάδα αν και γίνονται βήματα ο χορός ως τέχνη, διαχωρισμένη πιά από τη μουσική και το λόγο, δεν κατέχει τη θέση που του αρμόζει.
Αυτή ακριβώς η ανοικτή συνομιλία τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο για το χορό(θέση κοινωνική-εκπαιδευτική-πολιτισμική-ιστορική κ.ά) με ενδιαφέρει
Η κίνηση, γλώσσα προσφιλής σε όλους τους ανθρώπους από τη στιγμή που έρχονται στο κόσμο, χάνεται μέσα στις κοινωνικές και συλλογικές ταυτότητες που αλληλοεπιδρούν επηρεασμένες από διαφορετικούς παράγοντες (κοινωνικούς – πολιτικούς – οικονομικούς – ταξικούς – πολιτισμικούς κ.ά.).
Το να επέμβεις στο εσωτερικό ενός σπιτιού σχεδιάζοντας το ώστε να είναι λειτουργικό για τους ενοίκους του ή να σχεδιάσεις ένα λειτουργικό επαγγελματικό χώρο, δείχνει ασύνδετο αρχικά με το φτιάξεις ένα λειτουργικό σώμα, μία χορογραφία ή μία παράσταση πολυσύνθετων απαιτήσεων.
Είναι όμως;
Αν στρέψουμε το βλέμμα μας στην Αρχαία Ελλάδα, βλέπουμε ότι «το Τραγούδι και ο Χορός χρησιμοποιούταν στη εκπαίδευση», μάλιστα ο Πλάτωνας στη διαμόρφωση του ήθους κατά τη πρώτη νεότητα διακήρυξε στους Νόμους του, την επικέντρωση στα κύρια τελετουργικά καθήκοντα του ευσεβούς πολίτη, ένα εκ τον οποίων και ο Χορός.